Τι εχει απομεινει σημερα στον Πειραια απ τους παλιους ρεμπετες και ρεμπετισσες, τους χασιστες και την προσφυγια; Αλλα οχι, δεν ειναι αυτη η σωστη ερωτηση…
Η σωστη ερωτηση ειναι ποιος θυμαται σημερα; ποιος γνωριζει τι και που;
Συντομη περιηγηση στα περιξ του Αι Διονυση και λιγο παραπερα
Ο αι Διονυσης στον Πειραια ειναι μια μεγαλη εκκλησια στην ακρη του λιμανιου προς τη Δραπετσωνα. Τι το ιδιαιτερο εχει αυτη η εκκλησια; Τιποτα η ιδια αλλα η περιοχη γυρω της ειναι γεματη απο ιστορια της εποχης της προσφυγιας μετα το ’22 αλλα και πριν.
Οι ντεκεδες
Ακριβως πανω απ την εκκλησια υπαρχουν καποια χαμηλοχτιστα σπιτια κοντα το ενα στο αλλο με μικρα σοκακια αναμεσα τους. Ειναι οτι εχει απομεινει απο τους παλιους ντεκεδες οπου οι ρεμπετες κατεβαινοντας απ τη Νικαια, τα λιπασματα (Δραπετσ?να) κ.α ερχοντουσαν με το τζουρα στον ωμο, επαιζαν μεχρι το πρωι και εφουμαρανε ακομη και στο δρομο χυμα. Τα σπιτακια αυτα ακομη διατηρουν τη μορφη που ειχαν τοτε αν και καποια απ αυτα εχουν αναπαλαιωθει. Μια μικρη βολτα στο εγκαταλελειμμενο πλεον μερος απ την πολιτεια, νωρις το βραδυ, και βρισκεσαι μονομιας σε εναν αλλο κοσμο, ξεχασμενο πλεον μα μωλις 70 χρονια πισω…
Τα βουρλα
Δεξια και π?νω απ τους τεκεδες, αρχιζει η περιοχη των βουρλων. Ηταν η περιοχη που οι ιεροδουλες ’δουλευανε και ζουσαν ταυτοχρονα στα μπορντελα. Οι φονοι για τα ματια μιας γυναικας ηταν κατι το συνηθισμενο εκει.
Πανω και αριστερα προς τη Δραπετσωνα, ηταν οι φυλακες των βουρλων, οι οποιες εγιναν αφοτου οι πορνες ειχαν διωχθει απο την περιοχη. Στις φυλακες εκεινες ειχε γινει η περιφημη αποδραση των 27 κομμουνιστων το 1955, οι οποιοι εσκαψαν μια συραγγα με πρωτογονα μεσα και περασαν στον απεναντι δρομο απ’ οπου και διεφυγαν οι 15 τελικα. Σημερα ενας μαντροτοιχος περιβαλλει την περιοχη αυτη.
Η γεφυρα του ρεμπετη
Απεναντι απ’ την εκκλησια, υπαρχει μια μικρη γεφυρουλα που περνα πανω απ τις σιδηροδρομικες γραμμες του πειραια. Αυτη ηταν η γεφυρα απ την οποια εαν περνουσες ηταν κατι σαν πρωτο βημα για να “γινεις” ρεμπετης. Απο εκει και μετα μια παραγκουπολη εκτεινοταν μεχρι και το Περαμα, χτισμενη αποτους προσφυγες και εκε ο νομος δεν πατουσε το ποδι του. Η γεφυρα αυτη υπαρχει ακομη χαρη στους αγωνες των κατοικων για να μην περασει ο δρομος απ το λιμανι απο εκει που ειχαν γινει παλιοτερα
Ραπτομηχανες
Λιγο πανω απ την εκκλησια βρισκεται το παλιο εργοστασιο “ΡΑΠΤΟΜΗΧΑΝΑΙ ΣΙΓΓΕΡ”. Το ειχε φτιαξει ο γερμανος βιομηχανος Σιγγερ για την ερωμενη του, γνωστη χορευτρια στην Ελλαδα τοτε.
Τα λιπασματα
Πιο μακρυα, στη Δραπετσενα, αρχιζει η περιοχη των λιπασματων. Εκει δουλεψαν γενιες ανθρωπων στα λιπασματα, στο τσιμενταδικο, στο γυαλαδικο. Καθε πρωι χαραμα, 7500 ατομα ξεκινουσαν με τα ποδια (η φτωχολογια δεν ειχε για να χαλαει στα εισητηρια του τραμ το οποιο ξηλωσε ο καραμανλης το ’77 και τωρα θελουν να το ξαναφτιαξουν) και πηγαιναν για δουλεια. Φανταστειτε το σκηνικο, χιλιαδες κοσμου να προχωρα μπροστα απτο λιμανι ντυμενος με τα ρουχα της δουλειας, με τις φορμες εργασιας..Για τα λιπασματα ομως θα γραψω αλλη φορα, ειναι ξεχωριστο κεφαλαιο απο μονο του.
Τα ταμπουρια
Αμα παρουμε τον δρομο μπροστα απ την εκκλησια ολο ευθεια (Αγ.Δημητριου) φτανουμε σε ενα λοφο. Εκει ειχε ταμπουρωθει ο Καραισκακης το 1827 και εδωσε πολλες μαχες εναντιων του Κιουταχη. Ετσι εμεινε η περιοχη ολοκληρη απτο υψος της Αγ. Δημητριου μεχρι και το Κερατσινι στην ιστορια ως “ταμπουρια”.
Στην ιδια περιοχη πανω κατω, ο Ε.Λ.Α.Σ ταμπουριων με πολλες μαχες με πιο γνωστη τη “μαχη της ηλεκτρικης” καταφερε να διασωσει το ΣΕΚ, τον ΣΠΑΠ(τρενα), την ΚΟΠΗ (παλιο νομισματοκοπειο, τωρα στρατοπεδο), τη Σχολη δοκιμων, τους Αλευρομυλους, τη Shell και τη Standart.
Ιστορικη μνημη και το σημερα
Σημερα κανεις δε μιλαει για την ιστορια του τοπου, μια ιστορια που ειναι εργο του λαου του πειραια και που οι κεφαλαιοκρατες ισοπεδωνουν με καινουργια τερατωδη κτηρια, με μετονομασεις δρομων, με εγκαταλειψη και παραχωρηση σε εταιριες και απαλοιφη καθε αναφορας στο τι εγινε, απο ποιους και ποτε…
Σημερα ουτε οι παλιοι δεν τα θυμουνται καλα καλα, η ιστορικη μνημη θα πεθανει μαζι τους αμαχητι.
Πολυ θα ηθελα να παρω μια καμερα και να γυρισω τα μερη αυτα, οτι εχει απομεινει, πριν χαθουν εντελως και τα τελευταια σημαδια των καιρων εκεινων
